Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Набий саллоллоҳу алайҳи васаллам: «Ким бир мўминдан бу дунё машаққатларидан бир машаққатни аритса, Аллоҳ таоло ундан қиёмат куни машаққатларидан бирини аритади», - дедилар. (Имом Муслим, Абу Довуд, Термизий ривоят қилганлар).
Деҳқончилик ҳам улуғ ва шарафли касблардан бўлиб, ушбу касб орқали халқимиз дастурхонлари, бозорларимиз расталари, тожирларимиз дўконлари хилма - хил, бир - биридан мазали мевалар билан безалиб турибди.
Фиқҳ китобларининг барчасининг боши «Таҳорат» (поклик) китобидан бошланган. Бунинг сабаби Абу Молик Ашъарий розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан ривоят қилади: «Поклик – имоннинг ярми» деб марҳамат қилган ҳадисларидир.
Яна бир онамиз Умму Салама розияллоҳу анҳо: “Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Шаъбон ва Рамазондан бошқа икки ойни кетма-кет рўза тутганларини кўрмадим”, - дедилар. (Имом Термизий ривояти)
Набий алайҳиссалом бошқа бир ўринда шундай деганлар: “Қуръонни кўтарувчилар билан тун эгалари умматим ичида энг шарафлидирлар”. (Имом Байҳақий ривоят қилган).
“Кимда-ким қасддан бир мўминни ўлдирса, унинг жазоси жаҳаннамда абадий қолишдир. Яна унга Аллоҳ ғазаб қилгай, лаънатлагай ва унга улкан азобни тайёрлаб қўйгай”. (Нисо сураси, 93-оят).
Ҳанафийларнинг машҳур уламоларидан бўлмиш 970 ҳижрий санада вафот этган, «ал-Баҳр ар-роиқ» номли китобнинг муаллифи Ибн Нужайм раҳматуллоҳи алайҳ: «Агар бу масалада (яъни бир инсонни амалига қараб кофирга чиқариш) кофир дейиш учун тўқсон тўққизта далил бўлса-ю, кофир демаслик учун биргина далил бўлса, тўқсон тўққизтасини қўйиб, ўша бир далилни олиш керак», деганлар.
Аввал сўраб, кейин саволнинг жавобини айтиш, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг одатларидан эди. Таълим беришнинг бу услубида айтилган гап тингловчилар хотирасида мустаҳкам ўрнашиб қолади.
