Жоҳил инсонлар қабр остонасини ўпиб, сажда қилиб, уни тавоф қиладилар. Бу ишларнинг барчаси шаръан рухсат берилмаган ишлардандир. Аҳли сунна вал жамо мазҳаби бундай қилишни ҳаром деб таъкидлаган. Чунки, қабрларни тавоф қилиш, сажда қилиш, рукуъ қилиш ва қўлни боғлаб туриш ибодат шаклларидан ҳисобланади.
Аллоҳнинг раҳмати ила уларга мулойим бўлдинг. Агар қўпол, қалби қаттиқ бўлганингда, атрофингдан тарқаб кетар эдилар. Бас, уларни авф эт. Уларга истиғфор айт ва улар билан машварат қил. (Оли Имрон сураси, 159-оят)
Қабр устига ғилоф қопламоқ жоиз эмас. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам, саҳобаи киромлар, тобиинлар ва тўғри йўл имомлари замоналарида бирор қабр устига ғилоф ёпилмаган. Бу ҳақда ибн Обидийн раҳматуллоҳи алайҳ шундай деганлар:
"Ҳужжат"дан "Аҳкомда" нақл қилиб келтирилади: "Қабр устини қоплаш макруҳдир" (Раддул муҳтор).
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
Ғийбат қилиш ҳаром бўлгани каби унга қулоқ солиш ҳам ҳаромдир. Ғийбат қилаётган кишининг гапига қулоқ солиш, уни Ғийбатдан тўхтатмаслик, бир мусулмоннинг обрўси тўкилаётганига рози бўлиб ўтириш улкан гуноҳдир.
Истилоҳий маънода эса, тақлид – сўзи ҳужжат бўлмаган шахснинг гапини ҳужжатини билмасдан қабул қилиб, амал қилишдир (Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф. Усулул фиқҳ. Б. 521).
“Ким бир жонни ноҳақдан ёки ер юзида фасод қилмаса ҳам ўлдирса, худди ҳамма одамларни ўлдирган бўлади. Ким уни тирилтирса, худди ҳамма одамларни тирилтиргандек бўлади, деган (Моида сураси, 32-оят).
