Абдуллоҳ ибн Амр розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Саъднинг олдидан ўтдилар. У таҳорат қилаётган эди. Бас, у зот:
Қуръони карим оятларида, ҳадиси шарифларда дуо қилишнинг фазилатлари айтиб ўтилган. Дуо – Яратганнинг олдида қуллигини ҳис этиш, бор-будини Унга топшириш, раҳматидан умидвор бўлиш, мағфират тилаш ва Ундангина ёрдам сўрашдир. Дуода ихлоснинг сув ва ҳаводек зарурлиги ҳам айнан ҳадисларда такидланган. Шундан бўлса керакки, аждодларимиз дуога алоҳида эътибор қаратиб келишган.
Зеро, вақтига ҳоким бўла олган инсон уни ўзи истаган тарзда бошқаради, яхши амаллар билан бахтли ҳаёт учун замин ҳозирлайди. Вақт қадрига етмаганлар “вақтим йўқ” деб зорланиб юраверади. Умр эса бир жойда тўхтаб турмайди, ғизиллаб ўтаверади.
“Қуръонни тартил билан (яъни дона-дона қилиб) тиловат қилинг!” (Муззаммил сураси, 4-оят.)
Покликни истовчи қалб гўё бир ошиён, фаришталар қўнадиган макондур. Ҳар бир мўмин киши ким бўлишидан қатъи назар дунё ҳаётида ички ва ташқи дунёсини ислоҳ этиши ва қалбни турли иллат ва зарарли офатлардан эҳтиёт қилиши керак бўлади.
Бир аллома устози ҳақида: “Отам мени кўкдан ерга тушишимга сабабчи бўлган, устозим эса ердан кўкка кўтарилишимга сабабчидир”, деган экан. Ота-она инсоннинг жисмини тарбия қилади, муаллим эса инсоннинг руҳини тарбиялайди.
Аллох таоло деди: «Унинг оятларидан бири - У Зот сизлар ҳамдам бўлишларингиз учун ўзларингиздан жуфтлар яратиши ва ўрталарингизда ошнолик ва меҳр-муҳаббат пайдо қилишидир». (Рум сураси, 21-оят).
“Аҳли сунна вал жамоа” атамасининг маъноси “Мусулмонларнинг мутлақ кўпчилиги бўлган ва суннатга амал қилиб келган мусулмонларнинг энг катта жамоаси”, деган маънони англатади. Аҳли сунна вал жамоа суннатга ва жамоатга эргашувчилардир
