Абу Ҳанифа (раҳматуллоҳи алайҳ) айтадилар: “Устозим Ҳаммоднинг ҳурматидан унинг уйига қараб оёқ узатмас эдим. Устозимнинг уйлари билан менинг ҳовлим орасида еттита кўча бор эди. Ҳаммод вафот қилганидан сўнг доимо ота-онам билан қўшиб, устозимнинг ҳақларига ҳам дуо қилар эдим”.
Ҳазрати Умар айтадилар: “Кимни қўшниси яқинлари ва йўлдоши мақтаса, унинг яхшилиги ҳақида шубҳа қилманг”.
Ёлғон – фақат ёлғончининг шахсига эмас ёки ёлғондан бевосита зарар топувчигагина эмас, балки бутун жамиятга, инсониятга зарар етказадиган катта маънавий жиноятдир
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам тарбияга жуда катта эътибор бериш керклигини уқтириб, бир неча ҳадиси шарифларида тарбия муҳим масала эканлигини таъкидлаганлар. «Болаларингизга одоб беринглар ва одобларини чиройли қилинглар» (Имом Муслим ривояти).
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Мен яхши хулқларни тугал қилиш учун юборилганман", дедилар". Байҳақий ривоят қилган.
Ислом оламида мўътабар бўлган уламолардан бири, шубҳасиз, Муҳаммад ибн Аҳмад ибн Усмон Абу Абдуллоҳ Заҳабий Шофеъийдир. Имом Заҳабий ҳижрий 673-йили Суриянинг Дамашқ шаҳрида таваллуд топганлар. «Заҳабий» тахаллуси у кишига оталарининг касбига нисбатан берилган бўлиб, «заргарнинг ўғли» деган маънони англатади.
Оддий фаррошликни ҳам Аллоҳ йўлида қилсангиз савоб оласиз, бу ҳам ибодатга киради. Соҳангизнинг энг кучлиси бўлинг, олимлар ихтилофига аралашманг.
Бул каби озода рафторга жаҳон қилгай ҳавас
Зоҳиринг бегона, ботинда бўл огоҳ ҳар нафас,
