Оли Имрон сурасининг 92-ояти каримасида эса шундай дейилади: “Суйган нарсаларингиздан эҳсон қилмагунингизгача сира яхшиликка (Жаннатга) эриша олмайсизлар. Ниманики эҳсон қилсангиз, албатта, Аллоҳ уни билувчидир”.
Муқаддас динимиз таълимотида хам ота-она ва ёшлар тарбияси билан шуғулланувчи кишилар бола вужудининг тўғри ривожланиши, жисмининг қувватли бўлиши, баданининг соғлиги учун масъулликлари таъкидланади.
Аллоҳ Таолони яхши кўрган зотлар
Амр ибн Ос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Ким Ашуро куни рўза тутса, гўё бир йил рўза тутибди. Ким бу кунда садақа улашса, гўё бир йил садақа улашибди» (Абу Мусо Мадиний ривояти).
Ақлни кетказувчи моддаларни сотиш ва тарқатишнинг ҳукми, уларни тановул қилишдан ҳам оғирроқдир. Гиёхвандлик йўлига кирганлар яхшини ёмондан, фойдани зарардан ажратолмайди. Улар бир марта нафсларини қондириш учун ҳар нарсага тайёр бӯлади.
“Бирор кимса ўзининг биродарига: “Эй, кофир!” деса, бунга улардан бири мубтало бўлади” (Бухорий, 8/6103-6104).
"من قتل نفسا بغير نفس او فساد في الارض فكأنما قتل الناس جميعا"
«Бидъат»-сўзи луғатда “бир нарсани янгидан пайдо қилиш”маъносини англатиб, динга кириб келган янгиликка ишлатилади. ”Хурофот”эса исломгача мавжуд бўлган қадимий диний эътиқодларга оид урф-одатлар, тўқима ривоят ва афсона, ирим сирим, сеҳр, фолбинлик, қабр тумор каби нарсалардан ёрдам сўраш, динда бўлмаган тўқима одатлардан иборат.
