Аллоҳ таолонинг баъзи кунларни бошқа кунлардан ортиқроқ ва фазилатли қилиб қўйганининг сабаби бандаларига бу ҳаёти дунёда хайрли ишларини, савобларини янада кўпайтириб олишлари учун берган неъматидир.
Абдуллоҳ ибн Абу Авфодан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ алайҳиссалом: “Албатта қариндошлик алоқасини узувчи бор қавмга раҳмат тушмайди”,-дедилар”. (“Одоблар хазинаси” китобидан).
Зулҳижжа ойини Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дастлабки тўққиз кунида рўзадор ҳолатда ўтказар эдилар. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Аллоҳ таолони янада кўпроқ зикр қилардилар ва: “...Бу кунларда таҳлил (Ла илаҳа иллаллоҳ Муҳаммадур Расулуллоҳ), такбир (Аллоҳу акбар) ва таҳмид (Алҳамдулиллаҳ) айтишни кўпайтиринглар!”, - дердилар. (Имом Аҳмад, Имом Байҳақий ривояти).
«Эркакми ё аёлми – кимда-ким мўмин бўлган ҳолида бирор эзгу иш қилса, бас, биз унга ёқимли ҳаёт бахш этурмиз ва уларни ўзлари қилиб ўтган гўзал (солиҳ) амаллари баробаридаги мукофот билан тақдирлаймиз». (Наҳл сураси, 97-оят).
Касб - ҳунар эгаси молини йӯқотса ҳам хафа бӯлмайди, чунки касб - ҳунарида мол - дунё бор. Аммо кимнинг ҳунари бӯлмаса, унга албатта, бир куни хорлик, фақирлик етади.
Баъзилар: “Ҳар бир уйда биттадан Қуръон бўлиши керак”, ‒ деб ота-бобоссидан қолган Қуръонни матога яхшилаб ўраб-чирмаб, қўл етмайдиган жойга илиб қўяди. Кейин ойда-йилда бир олиб, у ер-бу ерини варақлаган бўлади.
“Аллоҳга (қурбонлик) гўштлари ҳам, қонлари ҳам етмас. Лекин, у Зотга сизлардан тақво етар. Аллоҳ сизларни ҳидоят қилгани сабабли - У зотни улуғлашларингиз учун - уларни сизларга бўйсундириб қўйди. Эзгу иш қилувчиларга хушхабар беринг!” (Ҳаж сураси, 37-оят).
Олимнинг Ислом уммати Бухорийдан қарздорлигини эслатиши Бухорий илмий меросининг Ислом оламида тутган ўрни беқиёс эканига далолат қилади. Ҳақиқатан ҳам имом Бухорий нафақат ўз ватани халқига, балки бутун Ислом оламига катта мерос қолдириб кетдилар.
