Ислом динида никоҳ – бу Аллоҳнинг амри Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг суннатлари билан, мўьмин-мусулмоннинг гувоҳлигида боғланадиган муқаддас риштадир.
Ушбу партиянинг асосчиси Фаластинлик Тақйиддин Набаҳоний бўлиб, у Мисрдаги «Ал-азҳар» ва Қоҳира дорулфунунида таҳсил олган. Фаластинда ўқитувчи бўлиб ишлаган.
“Албатта, тақводорлар (жаннатдаги) боғларда ва булоқлар узра бўлурлар. Парвардигорлари уларга ато этган нарсаларни (мукофотларни) олган ҳолларида (бўлурлар). Зеро, улар бундан илгари (дунёда) эзгу ишларни қилувчи эдилар”. (Зориёт сураси, 15-16-оятлар).
Баъзилар буни Хаймандаги ноёб қобилият дейишади. Аммо мен уни гарчи инкор қилиб бўлмайдиган яхши тарафлари бўлсада кишига халақит берадиган тўсиқ деган бўлар эдим.
Имом Шофиъий: "Мен сўфийлар билан бирга юриб улардан икки муҳим нарсани ўргандим:
«Қироат» сўзи луғатда «ўқимоқ» деган маънони англатади. Истилоҳий маънода эса қироат – Қуръон ўқиш илми.
Аҳли сунна вал жамоа эътиқодига кўра, зино, қотиллик ёки қароқчилик каби гуноҳлар энг катта гуноҳи кабиралар ҳисобланса-да, булар сабабли куфрга ҳукм этилмайди.
Куни кеча ижтимоий тармоқларда бир одамнинг (у руҳий носоғлом бўлса керак) “мен Аллоҳнинг элчисиман, коронавирус вабосининг йўқолиши менга боғлиқ, Хитойдаги ўлим масканига бориб келишим керак”, деган алжираши тасвирланган видео тарқалди.
