Араб тилидаги "эҳсон" сýзининг маънолари кýп. "Эҳсон" деганда одатда бировга бирор неъматни бериш ва фазлу карам кýрсатиш тушунилади. Лекин "эҳсон" сýзи луғатда "яхшилик қилиш, эзгулик кýрсатиш" маъноларини ҳам англатади.
Биз яхшилик деб юритадиган сўз Қуръони Каримнинг бир неча оятларида келган: "...Яхшилик ва такво (йўли)да ҳамкорлик қилингиз, гуноҳ ва адоват (йўли)да ҳамкорлик қилмангиз...". (Моида сураси, 2-оят).
Аллоҳ Таоло ўз китобида судхўрлар ҳақида: “Эй мўъминлар, Аллоҳдан қўрқингиз ва агар чиндан мўъмин бўлсангиз судхўрлик сарқитларини тарк қилингиз!!” (Бақара сураси, 278-279-оятлар).
Халқимизда “Гумон иймондан айиради”, - деган гап бор. Бировдан шубҳаланиб, унга туҳмат ёки маломат қилиш мусулмоннинг иши эмас. Миш-мишларни олиб юрувчилар ҳадиси шарифларда қаттиқ қораланган.
Макка даврида Набий алайҳиссалом Аллоҳ таолонинг: “(Эй Муҳаммад), Раббингизнинг йўли (дини)га, ҳикмат ва чиройли насиҳат билан даъват этинг! Улар билан энг гўзал услубда мунозара қилинг!” (Наҳл, 125), – деган кўрсатмаси асосида фаолият олиб борганлар.
Тажрибалар шуни кўрсатадики, гиёҳвандликка илк бор қадам қўйиш кўпроқ 11 билан 17 ёш ўртасидаги ёшларда кузатилади. Шу ёшда уларни жиловлаб олинса, келажакдаги катта фожеанинг олди олинган бўлади. Cўнг иккинчи давр бошланади.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳаётларидан бир лавҳа: Вақт ўтиши билан Али ибн Абу Толиб карамаллоҳу важҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг хонадонларида истиқомат қилишга хижолат бўла бошладилар.
Қадрдоним! Инсон ҳаётида дўстнинг ўрни беқиёс. Чунки, киши ҳаётида турли-туман воқеа-ҳодисаларга, ҳар-хил синовларга, яхши ва ёмон кунларга дуч келади.
