Бугунги ҳар бир соҳада ишлар шиддат билан ривожланиб кетаётган даврда, динимизга тегишли бўлган, юзага келган савол ва ҳолатларга тезкор, асосли жавоблар бериш, диний ходимларимиз ва уламоларимиз зиммаларидаги шарафли ва масъулиятли вазифага айланиб бормоқда.
Илм Аллоҳнинг нури расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам суннатларидир. Динимиз илмни ўрганиб, уни улашишга тарғиб қилади.
Имом Нуриддин номи билан машҳур бўлган Абу Муҳаммад Аҳмад ибн Маҳмуд ибн Абу Бакр Собуний Бухорий Бухорода тавуллуд топиб, ҳижрий 580 (милодий 1184) йили оламдан кўз юмадилар ва Бухородаги “Етти қозилар” қабристонида дафн этиладилар.
Бугунги кунда мусулмон одам гирифтор бўлаётган ҳар қандай бало-офат, қийинчиликлар – улар умумий бўлсин, хос бўлсин – инсонларнинг зулми туфайли берилган илоҳий жазо деган тушунча пайдо бўлиб қолган.
Аллоҳ таоло «Луқмон» сурасида шундай дейди: «Биз инсонга ота-онаси ҳақида тавсия қилдик: онаси уни заифлик устига заифлик билан кўтарди; уни сутдан ажратиш икки йил ичидадир: «Менга ва ота онангга шукр қилгин. Ва қайтиш фақат Менгадир». (14 оят).
Пулни қайтаришга қодир бўла туриб, уни пайсалга солиш зулмдир. Ибн Форис роҳимаҳуллоҳ бундай дейди: "Берилиши шарт бўлган нарсани бермаслик - ҳаром. Гарчи қарз бойдан олинган бўлса ҳам, уни кечиктириш узр бўлмайди".
Исломдан аввал жумъа кунини “Аруба куни” деб номланар эди. “العَرُوبَةُ” – сўзи “аслзода араблар” деган маънони билдиради. Унинг яна бир номи – «явмул мазийд», яъни хайру баракот зиёда қилиб бериладиган кун.
