Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Зуннуннинг балиқ ичида туриб қилган дуоси «Лаа илаҳа илла анта субҳанака инни кунту миназ золимийн» дир. Қай бир мусулмон одам ўша дуони қилса, албатта, Аллоҳ унга нажот берур», - дедилар». (Термизий ривояти).
Одамлар бу дунёни турли даражаларда бўлганлари каби, охиратда ҳам турли даражаларда бўладилар. Охиратда улар тўрт қисмга бўлинадилар: ҳалок бўлувчилар, азобланувчилар, нажот топувчилар ва ютуққа эришувчилар
Таровеҳ намози витрдан ташқари йигирма ракаат ҳисобланади. Унинг вақти хуфтон намозидан кейин кириб, то бомдод вақти киргунча давом этади.
Ko’rinib turibdiki, ro’zador kishi o’zini qancha ko’proq narsadan tiysa, uning ro’zadorlar orasidagi darajasi ham shuncha ortib boraveradi. Zero, ro’za arab tilida “sovm” deyilib, uning ma’nosi “tiyilish” demakdir.
Муҳаммад ибн Исмоил Бухорий раҳимаҳуллоҳ Рамазон ойида кундузи бир хатм, ҳар уч кунда таровеҳ намозидан кейин яна бир хатм қилар эдилар.
Қўлимиздаги телефон орқали бирор бир керакли маълумот излаб интернет сайтларига кирмоқчи бўлсангиз, олмоқчи бўлган маълумотингизнинг атрофида ёлғон-яшиқ, бўлар-бўлмас, бузуқлик ва фаҳш, фисқ-у фасодга ҳам тарғиботлар учраб туради.
Араб тилида эҳсон сўзининг маъноси кўп бўлиб, эҳсон деганда одатда бирор неъматни бериш ва фазл-у карам кўрсатиш тушунилади. “Эҳсон” сўзи луғатда “яхшилик қилиш, эзгулик кўрсатиш” маъноларини ҳам англатади.
Рўза – Аллоҳнинг бандаларига фарз қилган амаллари ичида ўзига хос гўзал ибодатдир. Илоҳий тартиб билан Аллоҳ таолога иймон келтиргандан кейин намоз ўқимоқлик, рўза тутмоқлик, закот бермаклик ва ҳаж қилмаклик фарз ибодатлардир.
