“Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: "Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам “Эшитган ҳар бир нарсасини гапиравериши кишининг ёлғончилигига кифоя қилади” дея марҳамат қилинган”.
Инсон ҳаётини илм-у маърифатсиз тасаввур қилиб бўлмайди. Динимиздаги илм иймон, Ислом, яхши ният ва ихлосга асосланган бўлади.
Мустақил юртимизга фасллар гўзали бўлмиш баҳор ташриф буюрди
Ўсимликлар ва дарахтларнинг униб чиқиши, яшаши ва гуллаб мева бериши Аллоҳ таолонинг қудрати билан бўлади.
Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Мусулмонга қай бир мусибат: чарчашми, беморликми, ташвишми, хафачиликми, озорми, ғам-ғуссами, ҳаттоки тикан киришми етадиган бўлса, албатта, Аллоҳ улар ила унинг хатоларини каффорат қилади”, - дедилар. (Бухорий ва Муслим ривояти).
Турли хил тез тарқалувчи вабо, ўлат касаллиги ва шу каби эпидемиялар рўй берган пайтда мусулмон киши ўзини қандай тутиши керак?
Ҳозирги глобаллашув объектив ва зиддиятли жараён бўлиб, бунда унинг ижобий томонларига нисбатан салбий оқибатлари жаҳон ҳамжамиятининг ўзаро ҳамкорлик, тенглик ва толернатлик тамойилларига асосланган цивилизациявий йўналишдаги тараққиётига кўпроқ мафкуравий таъсирини ўтказмоқда.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан риоят қилинади: Расулуллоҳ соллаллоҳи алайҳи васаллам:
