Тарихдан маълумки, ҳамма даврда ҳам давлатнинг ривожланиши жамиятнинг осойишта ҳаёт кечиришига боғлиқ бўлган
Аллоҳ таолонинг иродасига мувофиқ ҳар бир жонзотнинг туғилган куни ўлими сари қўйилган дастлабки қадами ҳисобланади. Бу йўлда у бир неча босқични босиб ўтади.
Бизнинг бу юртимиз дунёни олимлар, муаллимлар ва илм билан безатган юртдир. Бу диёрдан чиққан маданиятли зотларнинг маданиятидан, диёнатидан, дунё зеб олган, зийнатли бўлган.
Динимизда деҳқончилик, ерни обод қилиш, кўчат ўтқазиш масалаларига алоҳида фазилатли амал сифатида қаралади. Деҳқон уруғни экади, осмондан ёмғир ёғишини Аллоҳдан сўрайди, сўнг ўша эккан кўчати униб чиқишини кўриб, Аллоҳ таолонинг қудратига гувоҳ бўлиб туради.
Аллоҳ таоло огоҳлантиради: “Ўз қўлларигиз билан ўзларингизни ҳалокатга ташламангиз!” (Бақара,195).
Аллоҳ таоло марҳамат қилади:
Бағрикенглик ва гўзал хулқ билан исломнинг бутун дунёга кенг тарқалишига сабабчи бўлдилар.
“Ziyorat” – arabcha so’zdan olingan bo’lib, “biror yerga yoki shaxs huzuriga borishdir”.
