Аллоҳ таоло: Албатта, у Қуръони каримдирки, (у) яширин Китобда (Лавҳул-маҳфузда) дир. Уни (Қуръонни) таҳоратли кишилардан ўзгалар ушламаслар, деган, ( Воқиаь, 77-79).
Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу айтганлар: “Биродаринг оғзидан чиққан сўздан бирорта яхшиликни гумон қилишга имконинг бўлса, у сўздан ёмонликни гумон қилмагин”.
Аллоҳ таолога беадад ҳамду санолар бўлсинки, ер -юзига, диёримизга, юртимиз, хонадонимизга бир меҳмон келди. Бу меҳмон 14 асрдан бери инсонлар хонадонига ташрифи қудум қилиб, қалбларни қувонтириб келадиган моҳи шарифи рамазон, бу йил ҳам 1440 ҳижрий санада хонадонларга меҳмон бўлиб келди.
Аллоҳ таоло Қуръони каримда шундай марҳамат қилади: "Эй иймон келтирганлар. Бир қавм бошқасини масхара қилмасин, эҳтимол, улар булардан яхшироқдир. Ва аёллар ҳам бошқа аёлларни масхара қилмасинлар, эҳтимол, улар булардан яхшироқдир. Ва ўзингизни ўзингиз мазах қилманг, бир-бирингизга лақаб қўйманг. Иймондан кейин фосиқлик исми нақадар ёмон. Ва ким тавба қилмаса, бас, ана ўшалар золимлардир".(Ҳужурот сураси, 11-оят)
Ҳасан Басрий розиёллоҳу анҳу айтадилар: Устозлар, олимлар юлдузларга ўхшайди. Агар кўриниб турса, одамлар улар билан йўл топишади. Агар кўздан йўқолиб зулматда қолса, қаёққа юришини билмай, ҳайрон қолишади.
Ислом – озодаликка ғоят жиддий эътибор қиладиган, поклик тушунчаси мукаммал ифодасини топган ягона шариат ҳисобланади
Пайғамбаримиз соллалаҳи алайҳи вассаламга нозил қилинган дастлабки оятларда илм бандалар учун қиёматгача маърифатга эришиш, ҳақиқатни топиш, икки дунё саодатига эришиш воситаси эканлиги айтилган эди.
