Шариъатда уйланишнинг ҳукми, кишининг жисмоний қуввати, оила масъулиятини уддалаши, уйланмаса нотўғри йўлга кириб қолиш хавфига қараб беш хил бўлади:
Наврўз байрами урф-одатдан келиб чиқиб нишонланадиган байрам бўлгани учун ушбу байрам эътиқод ва шариъат талабларига хилоф ишлар бўлмаса, бу байрамни нишонлашлик бир – бирини табриклашлик дуруст бўлади.
Пайғамбаримиз Мухаммад (с.а.в) “Касб ўрганиш ҳар бир мусулмон эркак ва аёлга фарздир” – деганлар. Яна бир хадисда “Таомларингизни энг яхшиси ўз касбларингиз орқали еган таомларингиздир” – деб айтган.
Тавба бу - ютуқ аҳлининг сармояси, адашган бандаларнинг ҳидоат эшикларининг калити ва гуноҳлардан Аллоҳ таолонинг тоатига қайтишдир.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ўзлари сузиш, камон отиш, югуриш ва от миниш билан шуғулланган ва ота-оналарни фарзандларини ушбу спорт турларига жалб қилишга ундаганликлари айтилади.
Асаларилар ҳаёти жуда ибратлидир. Улар неча минг йиллар олдин нектарни қандай йиққан бўлса, ҳозир ҳам худди шундай тўплашади. Асални Аллоҳ таоло бандаларига шифо, асалариларнинг яшаш, ишлаш тарзини эса инсонларга ўрнак-қилди.
Вужуд инсонга Аллоҳ берган бир омонат ҳисобланади. Демак, вужуддаги аъзолар ҳам Аллоҳнинг омонатидир. Омонатга хоинлик, яъни хиёнат қилинмайди
Ҳар бир деҳқон қилаётган ишини иймон тарозисига ўлчаб, Аллоҳ таолога тақво қилган ҳолда, яъни Аллоҳдан қўрқиш билан ишини адо этса, Аллоҳ таоло Ўзи ваъда бераяптики барака эшикларини ҳам осмондан, ҳам ердан очиб қўяман
