“Улар Аллоҳ билан бирга бошқа бирон “илоҳга” илтижо қилмаслар ва Аллоҳ (ўлдиришни ҳаром қилган) бирон жонни ноҳақ ўлдирмаслар ҳамда зино қилмаслар. Ким мана шу (гуноҳлардан бирортасини) қилса, уқубатга дучор бўлур” (Фурқон сураси, 68-оят).
“Уларга очиқ-ойдин баёнотлар келгандан кейин ҳам фирқаланиб ихтилофга тушганлар каби бўлмангиз. Албатта улар учун улкан азоб бордир” (Оли Имрон сураси 105-оят).
Абу Довуд раҳимаҳуллоҳдан ривоят қилинган ҳадисда: “Жаъфарнинг оиласига таом тайёрлаб беринглар. Уларнинг бошига уларни машғул қилиб қўядиган иш тушди”: дедилар.
Атроф-муҳитга қўпол муносабатда бўлишни динимиз ман қилади. Бу ҳақида кўплаб оят ва ҳадислар бор. Яъни: “Олдингиздан кетганида ерда фитна-фасод, экин ва наслни ҳалок қилиш ишлари билан юради. Аллоҳ эса фасодни (бузғунчиликни) ёқтирмайди”, деб марҳамат қилди. (Бақара сураси 205-оят).
Олдинлари оддий телефон, ҳозирда эса уяли алоқа воситаси сотиб олишда одамлар турли меъёрларга асосланишлари ҳаммага маълум. Кимдир яхши ният билан, кимдир бошқа мақсад ва ниятга қараб баҳоланади
Ислом инсон ҳаётини илоҳий мезонлар билан ўлчайди. Ана шу илоҳий ўлчов туфайли жамиятнинг барча қатламлари бир хил қадр-қимматга эгадирлар.
Конституциямиз мустақиллигимизни мустаҳкамлаш, халқимизнинг тинч-осуда, фаровон ҳаётини таъминлашнинг муҳим асосидир.
Аллоҳ таоло Ислом динини, Ўзининг шариатини икки дунёда инсониятнинг бахт-саодатини таъминлаш учун жорий қилган. Ислом динининг барча таълимотлари, қонун-қоидалари бешта асосий мақсадни кўзда тутади:
