Бугунги кунда юртимизда олиб борилаётган ислоҳотлар инсон манфаатларига хизмат қилмоқда, кам таъминланган иқтисодий ночор оилаларга ҳукуматимиз томонидан раҳбарларимиз томонидан эътибор берилиши халқимиз ўртасида меҳр -муҳаббатни зиёда қилиб, ёрдамга муҳтож кишиларга саховат ишларини амалга ошишида ўрнак бўлмоқда.
Албатта, ҳар бир мўмин, мусулмон қиладиган ҳар ишда Аллоҳ ризолигини ният қилса, яхши иши учун ўн баробар ё ундан ҳам зиёда яхшилик кўриш бу Аллоҳнинг лутфи, фазли, карами. Ва У Зотнинг бандага меҳрибонлигидир.
«Ийд» сўзи луғатда «қайтиш» деган маънони англатади. Динимизда байрамлар қайта-қайта келгани учун «ийд» деб номланган. Энг муҳими, икки ийд кунлари мўмин-мусулмонларга Аллоҳ таолонинг кўплаб хайру баракаси, фазлу марҳамати қайта-қайта келади. Ийд одатда бизнинг тилимизда ҳайит деб аталади.
Абу Умома розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким икки ийд кечасини савоб талаб қилган ҳолда бедор ўтказса, қалблар ўладиган кунда унинг қалби ўлмайди», дедилар» (Ибн Можа ривояти).
«Аллоҳу акбар, Аллоҳу акбар. Ла илаҳа иллоллоҳу валлоҳу акбар. Аллоҳу акбар. Ва лиллаҳил ҳамд».
Баро ибн Озиб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Тўрт нарса қурбонликка жоиз эмас; ғилайлиги очиқ-ойдин ҳайвон, беморлиги очиқ-ойдин ҳайвон, чўлоқлиги очиқ-ойдин ҳайвон ва мияси чатоқ ҳайвон», дедилар» (Термизий ривояти).
Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Мусиннадан бошқани сўйманглар. Фақат сизга қийин бўлиб қолгандагина қўйнинг жазаъасини сўйсангиз бўлади», дедилар» (Муслим, Абу Довуд ва Насаий ривояти).
Қонун жамиятда адолат, тенглик ва маданий-маънавий муносабатлар асоси ҳисобланади. Содда қилиб айтадиган бўлсак, қонун бу – маданиятли ҳаётни маданиятсиз ҳаётдан ажратадиган воситадир. Қонун инсоний жамиятда ижтимоий адолатни таъминлаш учун замин яратади.
