Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ибодат қилинадиган бирор кун Зулҳижжанинг ўн кунига қараганда Аллоҳ таолога маҳбуб эмас. Ундаги ҳар бир куннинг рўзаси бир йилга баробардир. Ундаги ҳар бир кечада қоимлик қадр кечасида қоимликка баробардир», дедилар» (Имом Термизий, Ибн Можа ва Байҳақий ривояти)
Аллоҳ таоло Қуръони Каримда бундай марҳамат қилади: «Тонга қасам. (Зулҳижжа ойидаги аввалги) ўн кечага қасам. Жуфт ва тоққа қасам» (Фажр сураси, 1 – 3-оятлар).
Арафа куни Зулҳижжа ойининг 9-куни саналади. Эртаси кун, яъни Зулҳижжа ойининг 10-куни эса Қурбон ҳайити кунидир. Арафа куни ҳожилар Арафот водийсида бўлиб ҳажнинг асосий фарзларидан бирини адо этишади. Бу кун ҳадиси шарифда ниҳоятда улуғланган. Хусусан, бу муборак кунни зикр, дуо ва тоат-ибодатда ўтказиш ниҳоятда марғуб амаллардан саналади.
Буюк мутакаллим аллома, ватандошимиз Абу Муин Насафий ҳазратлари эзгулик ва ёвузликдан бирини танлаш инсон ҳаётининг асосини ташкил этишига эътибор қаратар эканлар, бахтли ёки бахтсизлиги айни шу сабаб билан боғлиқлигини уқтирадилар ҳамда тўғри танловнинг бир кўриниши жамиятда мавжуд қонунларга итоат қилишда эканини айтганлар.
Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ таоло наздида бирор кун ва у(кун)лардаги амал ушбу ўн кун (ва уларда қилинган амал)дан афзал (ва) Аллоҳ азза ва жаллага суюкли эмас. Бас, у(кун)ларда таҳлил ва такбирни кўпайтиринглар. Чунки, у(кун)лар таҳлил, такбир ва Аллоҳ таолога зикр (айтиладиган) кунлардир ва у(кунлар)дан бир куннинг рўзаси бир йилги рўзага баробардир. У(кун)ларда қилинган амал етти юз баробарга баробар бўлади», дедилар».
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ибодат қилинадиган бирор кун Зулҳижжанинг ўн кунига қараганда Аллоҳ таолога маҳбуб эмас. Ундаги ҳар бир куннинг рўзаси бир йилга баробардир. Ундаги ҳар бир кечада қоимлик қадр кечасида қоимликка баробардир», дедилар» (Имом Термизий, Ибн Можа ва Байҳақий ривояти).
Kitob oʼqish orqali inson halol va haromni, yaxshilik va yomonlikni, ezgulik va yovuzlikni, haq va nohaqni, adolat bilan zalolatni ajratib oladi. Yaxshiliklar natijasi rahmat, yomonliklar oqibati esa mazammat ekanini anglab yetadi. Kitob insonning ikki dunyosini obod qiladigan xazinadir.
ХIХ аср охири ХХ аср бошларида Туркистонда рўй берган иқтисодий-сиёсий ҳаракатлар ҳосиласи улароқ жамиятда янги тизим, янги ҳаёт барпо бўлаётганидан далолат эди.
